ندهند

 غلام زنده دلانم که عاشق سره اند             نه خانقاه نشینان که دل به کس ندهند

............

هردلی را از سوز ما آگاه نیست       غم را در خلوت ما راه نیست

 حال بلبل از دل دیوانگان پرس          قصه دیوانه از دیوانه پرس 

                                   

                                           رهی

 

پایین تر است

 رود راهی شد بدریا کوه با اندوه گفت                    میروی اما بدان دریا ز من پایین تر است

شوی

   ای دل اگر از غبار غم پاک شوی                  تو روح مقدسی بر افلاک شوی 

   عرش است نشیمن تو، شرمت ناید             کآیی و مقیم خطه ی خاک شوی

نقطه ای

  

 این جهان جنگ است، چون کل بنگری           ذره با ذره چون دین با کافری

 فرق شیطان و خدا بسیار نیست                  از رجیمی تا رحیمی نقطه ای است!

                                            (سرامی)

بگرویم

  خرد افسر شهریاران بود                            همان زیور نامداران بود

  زفرزانگان چون سخن بشنویم                     به رای و به گفتارشان بگرویم

                                          فردوسی

رستگار

 خشم را زیر آر ، در دنیا، که در چشم صفت        سگ بود آنجا کسی کاینجا نباشد سگ سوار

 راستی پیشه کن، کاندر مصاف رستخیز             نیستند از خشم حق جز راست کاران  رستگار

                                       تازیانه های سلوک: برگ 129

                                                     

خواند

 می پرستی که مستی اش ازلیست            تا ابد کس نبیندش هشیار خواند

  

                                                         خواجو

گرما

 

  به گوهر نه خدایی نه فرشته                       یکی ای همچو ما از گِل سرشته

  گنه کرد آدم اندر پاک مینو                                 هر آیینه منم از گوهر او

  کنون باری زمستان است و سرماست         نباید روز و شب جز رود و می خواست

  جهان خوش گشت و کم شد برف و سرما         در آمد باز پیش آهنگ گرما

                           فخرالدین اسعدگرگانی:386

 

امیدواری

  حریر مهربانی ناید از سنگ            نبید ارغوانی ناید از سنگ

 حسودا تو مگر آگه نداری                که در باران بود امیدواری

                                          ویس و رامین:505

منزل می شود

   کارم اندر عشق دشوار می شود        خان و مانم بر سر دل می شود

 هر زمان گویم که بگریزم ز عشق       عشق پیش از من به منزل می شود