کشم

 ور تو با من به تن و جان و دلم صلح کنی          هر سه را، رقص کنان، پیش هوای تو کشم

  

                        تازیانه های سلوک:31

بسیج

 بیاموز و بشنو ز هر دانشی                  بیابی ز هر دانشی رامشی

 ز خورد و ز بخشش میاسای هیچ           همه دانش و داد دادن بسیج

                                        (فردوسی)

هستم

 

 گر من ز می مغانه مستم، هستم                  گر کافر و گبر و بت پرستم ، هستم

 هر طایفه ای به من گمانی دارد                   من زانِ خودم، چنان که هستم هستم

                                                    خیام

کردیم

 ما جامه نمازی به سر خم کردیم             از خاک خرابات تیمم کردیم

 شاید که در این میکده ها دریابیم            آن عمر که در مدرسه ها گم کردیم

                                     احمد غزالی:163

ما

  باعشق روان شد از عدم مرکب ما         روشن زچراغ وصل دانم شب ما

  زان می که حرام نیست در مذهب ما       تا بازِ عدم خشک نیابی لب ما

  

                                        احمد غزالی: 136

  

مستم

 نگاه کن که نریزد دهی چو  باده به دستم       فدای چشم تو ساقی بهوش باش که مستم

                                                 

                                                 یغما جندقی:163

     

رسوا

   گر من بنوشم باده را               پرکن دو من پیمانه را

   پیمانه اش غوغا کند               هر فرد را بینا کند

   جود کلامش بشکند                گرخواجه را رسوا کند

   

                            رحیمی 

روی

   خواهی که شوی به سر، فلک سای چو ما            خنجر مکٍش و دو دست بگشای چو ما

   سی روز ببویی و فراموش کنی                       یک ماه نوا کنی و خاموش روی

                                          فن نثر:594       

اویی

  

  اگر نیکو بیندیشی، بدانی                   که معنی چیست زیر این نهانی

  اگر سختی بری، گر کام جویی             ترا آن روز باشد کاندر اویی

                

                                          ویس و رامین:220

پیشه

 

             ز روز گذر کردن اندیشه کن               پرستیدن دادگر پیشه کن 

                                              فردوسی