عزیزانی که از ما پیش بودند به جان صافی و دل بیش بودند
دو نشاه را همی کردند تدبیر که آخر بین و پیش اندیش بودند
- ۹۵/۰۲/۲۷
عزیزانی که از ما پیش بودند به جان صافی و دل بیش بودند
دو نشاه را همی کردند تدبیر که آخر بین و پیش اندیش بودند
درود
دوبیتی عمیق و تأویلمندی ست و برداشت های متفاوتی از اون به ذهن متبادر میشه. البته به این دلیل که معنای مصراع دوم که تکمیل کننده ی معنای اصلی بقیه ی مصاریع ست در صورتیکه حرف "ن" در کلمه ی "جان" بصورت ساکن خونده بشه یه معنی میتونه داشته باشه و در صورتیکه حرف "ن" با کسره خونده بشه یه معنی دیگه پیدا میکنه.
اگر این مصراع در حالت اول مفروض باشه ، یک هجا کم میاره و بنظرم باید قبل از کلمه ی "دل" یک کلمه ی کوتاه مثل "از" که معنای خاص تری به مصراع میده ، اضافه بشه :
به جان ، صافی وُ از دل بیش بودند
"بیشتر از دل بودن" ، معنای خیلی عمیق تر و متفاوت تری به دوبیتی میده که اصلا نگاه خواننده رو به زاویه دید بالاتری (عقل اندیش و ورای دل) سوق میده.
اگه همین حالتِ اول مورد نظر شما بوده باشه ، با معنای مصراع آخر خیلی همخوانی خواهد داشت.
بنابرین ممنون میشم اگه بفرمایید که آیا حرف "ن" در کلمه ی "جان" ساکن است یا کسره دار د.