بگشاید

  هر روز فلک حادثه نو زاید               کاندیشه به جهل مثل آن ننماید

  روشن تر از آفتاب رأیی باید             تا مشکل این زمانه را بگشاید

                  برگ453، جهانگشا

دید

  می خور که سمن، سما بسی خواهد دید      خوش زی که سهی، سُها بسی خواهد دید

  زین یک دم عاریت که داری، برخور                   می دان که چمن چو ما، بسی خواهد دید

                                  برگ449 جهانگشای جوینی

نباشیم

  سرگشته محضیم و در این وادی حیرت         عاقل تر از آنیم که دیوانه نباشیم !

منزل

    چون آَمده ای درین بیابان حاصل          چون بی خبران میاش از خود غافل

    گامی می زن به قدر طاعت منشین       کاسوده و خفته در نیابد منزل

                                 اوحدالدین کرمانی: برگ 137

رضا

        مستی خوش است زانکه من از من جدا کند          ورنه خرد به بی خردی کی دهد رضا

                                                   برگ 645  تاریخ جهانگشای جوینی

انسان

    سلوکش سیر کشفی دان زامکان                 سوی واجب تبرک شین و نقصان

    بعکس سیر اول در منازل                              رود تا گردد او انسان کامل

              

                                                        گلشن راز : 37

کند

 به آهی می توان از خود برون آورد جهانی را             که یک رهبر به منزل می رساند کاروانی را

 ولی:

کی غم همراه دارد هر که در منزل رسد                خضر چون سیراب شد کی یاد اسکندر کند

                              دیوان صائب:1149-1382

پنجه

   ره پر خطرست، زینهار! اگه باش              با هر ک ره او طلبد، همره باش

   تسبیح و سجاده کفر، و  ایمان  نبود         مطلوب یکی است راه گو، پنجه باش 

                                             اوحدالدین کرمانی: 137

کنند

 

    باید گریست زغم شهری که اندر آن           مشتی اسیر گریه به آزاده ای می کنند

ان را

 جنس دل و نقد جان برای چه روزست          صرف ره باده کن هم این و  هم آن را

 جان ده و می گیر و زیان کنی از من               جان دگر مفت خواه جبر زمان را

          

                                دیوان طالب :3