یم

            کرد ایزد از کرم میهمانیم                      داد هستی از عدم پنهانیم

            از جمادی آمدم اندر نما                        و ز نما مردم  کنون حیوانیم

           هم ز حیوان چون کنم سیر دگر       بعد از آن ای جان،  بدان کانسانیم

           چون ز انسانی شوم در حق فنا        زان فنا می دان که من رحمانیم

           از زمین و آسمان بگذشته ام             زین سپس دیگر مخوان کیوانیم