مخور

 

   به دشمن برت استواری مباد                  که دشمن درختی است تلخ از نهاد

   درختی که تلخش بود گوهرا                    اگر چرب و شیرین دهی مر ورا

   همان میوه تلخت آرد پدید                      از او چرب و شیرین نخواهی مزید       

   ز دشمن گر ایدون که یابی شکر             گمان بر که زهر است، هرگز مخور