روشن

  

   روزگاریست که تصدیق نمی باید کرد                    اگر از صبح کسی حرف صداقت شنود

   همچو کاغذ باد گردون هر سبکی مغزی که یافت         در تماشاگاه دوران می پراندبیشتر

   پاکان ستم زجورفلک  بیشتر کِشند                      گندم چو پاک گشت خورد زخم  آسیا

   سفلگان را نزند چرخ چو نیکان بر سنگ             محک سیم و زر از بهر مس و آهن نیست

   فلک با تنگ چشمان گوشه چشم دگر دارد       که چون فرزند کور آید شود چشم گدا روشن

                                                          صائب تبریزی