سروران بر در سودای تو خاک قدمند جور دشمن چه کند گر نکشد طالب دوست
گنج و مار و خار و غم به همند غم دل با تو نگویم که تو در راحت نفس
نشناسی که جگر سوختگان در المند تو سبکبار قوی حال کجا دریابی
سعدی.غزلیات.246