نگونسار

چو با عامه نشینی مسخ گردی        چو جای مسخ یکسر فسخ گردی

مبادا هیچ با علامت سروکار               که از فطرت شوی ناگه نگونسار

                                           گلشن راز

اموز

  ای مرغک خرد ز آشیانه          پرواز کن و پریدن آموز

  تا کی حرکات کودکانه         در باغ و چمن چریدن آموز

  رام تو نمی شود زمانه        رام از چه شدی رمیدن آموز

  مندیش که دام هست یا نه      بر مردم چشم دیدن آموز

  شو روز به فکر آب و دانه            هنگام شب آرمیدن آموز

پوشند

   

  معنی نیک بود شاهد پاکیزه بدن                   که به هر چند در او جامه دگرگون باشد

  هنر است اینکه کهن خرقه پشمین زبرش         بدر  آرند و  در او اطلس و اکسون پوشند

                                     

                                                                      سلمان ساوجی     

بروی

        که خر شد که خواهد ز گاوان سُروی              به گاباره گم کرد گوش و بروی

               

                                                                        فردوسی

ربی

 من  می خورم  و تو می کنی بد مستی          خاکم به ذهن  مگر که مستی ربی 

                                               

                                                                       خیام

سود

            حکیما چو کس نیست گفتن چه سود            از این پس بگو کافرینش چه سود

                                          

                                                                     شاهنامه برگ۲۹