خانه بانم

 

    به صد صورت بدیدم خویشتن را                به هر صورت همی گفتم من آنم

    همی گفتم مرا صد صورت آمد                   و یا صورت نیم من بی نشانم

    که صورتهای دل چون بی نشانند              که می آیند و من چون خانه بانم

                              

                                                               مولانا: 537

نیاش

  تن همان گوهر بی زینت خاکی ست به اصل        گر گلیمی بُد، یا دیبه رومی ست قباش

   تنت فرزند گیاست و گیا بچه خاک                    زین همیشه نبود میل مگر سوی نیاش

  علت جهل چو مرجان ترا رنجه کند                   داروی علم خور ایرا که به علمست شفاش

 

                                                                                  ناصر خسرو: 222

کم و بیش

 سرتاسر ملک را بیاراست                 هم در سرت آشیانه ای خواست

 چون گشت دلت به این و آن رام             هم در دل تو گرفت آرام

  از عالم امر کرد پرواز                         تا فیض دهد به این دو انباز

  تا خود مددی به جذبه خویش             بخشد به رونده از کم و بیش

                                  

                                              حسینی هروی:113