نور

 چو گمراهی زگیتی سر بر آورد                     شب بی دانشی سایه بگسترد
 زعمری هر کسی چون گاو و خر بود              همه چشمی  و گوشی کور و کر بود
 یکی ناقوس در دست و چلیپا                      یکی آتش پرست و زند و استا
 یکی بت را خدای خویش کرده                    یکی خورشیید و مه را سجده برده
 گرفته هر یکی راه نگونسار                         که آن ره را به دوززخ برده هنجار
 ترا احسان و رحمت بیکران است                  شفیع ما همیدون مهربان است