غم

 

   پیرهن گر کهنه گردد، یوسف جان را چه غم          ور دهی ویران شود در ملک، خاقان را چه غم

  که خدا باقی است، گر خانه شود ویران چه باک     جان به جانان زنده است، گر تن رود جان را چه غم

  غم ندارم گر طلسم صورتم دیگر شود                     گنج معنی یافتم، ز افلاس یاران را  چه  غم